De thrillers van Frédérique Vargas hebben altijd een surrealistisch trekje. In De terugkeer van Neptunus, haar achtste titel in Nederlandse vertaling, is het niet anders. Net als in de twee voorgaande romans moet de charismatische commissaris Jean-Baptiste Adamsberg de strijd aangaan met een ongrijpbare tegenstander met mythische allures. Hij wordt immers geconfronteerd met rechter Fulgence, een uiterst sluwe seriemoordenaar waar hij reeds 13 jaar lang tevergeefs op heeft gejaagd. Daar is niets vreemd mee, ware het niet dat deze man 16 jaar geleden overleden en begraven werd. De commissaris had hem dus nooit kunnen klissen. Zijn duivelse kwelgeest doodde zijn slachtoffers altijd met een drietand en speelde het elke keer klaar om een onschuldige voor de moord te laten veroordelen. Hij was afkomstig uit hetzelfde geboortedorp als Adamsberg en liet ooit diens broer voor een moord opdraaien. Als er een jonge vrouw op vreemde wijze om het leven gebracht wordt, aarzelt de steeds op zijn intuïtie handelende commissaris niet. Dit moet het werk zijn van 'Neptunus'. De moord gebeurde ook met een drietand en net als vroeger dreigt een onschuldig iemand voor de moord te moeten opdraaien. Maar de vreemde theorie van Adamsberg wordt door niemand ernstig genomen, men vermoedt dat dit het werk van een copycat is. Als de commissaris op werkbezoek naar Canada moet, krijgt de lugubere zaak een bizarre wending. De seriemoordenaar slaat opnieuw toe en de rollen worden omgedraaid. Het is de commissaris die van de moord beschuldigd wordt. Hij moet alles in het werk stellen om zijn onschuld te bewijzen.
De terugkeer van Neptunus is een schot in de roos. De plot is ingenieus en de sfeertekening voortreffelijk. Fred Vargas moet je nog steeds niet lezen omwille van zijn actiescènes of realistische inslag. De Française ? archeologe van beroep ? excelleert in het creëren van misdaadverhalen met een surrealistische ondertoon, zonder zich veel aan te trekken van het realiteitsgehalte van de plot. Ook De terugkeer van Neptunus is een afdaling in een door fantasie gedomineerd universum waar niets is wat het lijkt. Haar personages, met commissaris Adamsberg op kop, hebben alle een excentriek en wereldvreemd kantje. Zijn trouwe assistent Danglard lijkt op het eerste gezicht een nuchtere, logische speurder, maar is ook een goede huisvader en een drankzuchtige man die met vliegangst kampt. Maar zoals zo vaak in detectiveverhalen ? Vargas kent haar klassiekers ? zijn de hoofdpersonages zeer complementair. Hun dialogen zijn vaak absurd en leveren hilarische momenten op. Met haar mix van zwarte humor en fantasie is Vargas een van de origineelste misdaadauteurs uit het pak. [Laurent Meese] Verberg tekst

De wat introverte, onverstoorbare, vooral intuïtief te werk gaande Parijse politie-inspecteur Jean-Baptiste Adamsberg werkt dit keer aan een zaak die hem zeer na aan het hart ligt. Dertig jaar geleden werd zijn 16-jarige broer Raphael ten onrechte van moord op zijn vriendinnetje beschuldigd. De echte moordenaar, een rechter (Neptunus genoemd omdat hij zijn slachtoffers vermoordt met een drietand of Neptunusvork), ging vrijuit. Raphael verdween. Nu slaat Neptunus weer toe, hij probeert zelfs de inspecteur, die een cursus volgt in winters Canada (het verhaal speelt gedeeltelijk in Quebec) een soortgelijke moord in de schoenen te schuiven. Goed geschreven, onderhoudende, originele en intelligente misdaadroman. Mooi gecomponeerd, geestig, soms spannend, met rake dialogen. De vaak wat excentrieke maar wel overtuigende personages blijven je bij. Vargas schrijft geen echte series rondom vaste hoofdpersonen, wel creëert ze haar eigen Parijse wereld en duiken bepaalde figuren, zoals inspecteur Adamsberg, regelmatig op in haar verhalen. Fred Vargas (Parijs, 1957) is historica en archeologe, ze schrijft in haar vrije tijd. Haar 'rompols' (samentrekking van romans policiers) werden meer dan eens bekroond en verschijnen in verschillende talen. Kleine druk. Verberg tekst