Wereldwijd kreeg Rick Yanceys eerste jeugdroman flink wat publiciteit: uitgeverij Thomas Rap noemde De waanzinnige avonturen van Alfred Kropp zijn belangrijkste najaarstitel en gelijktijdig met de Nederlandse vertaling verscheen bij Bloomsbury (jawel, de uitgeverij van Harry Potter) de oorspronkelijk Engelse editie. Het hoeft dan ook niemand te verbazen dat beide protagonisten vaak in één adem genoemd worden. De achterflap belooft ons een mix van spanning, actie én humor, terwijl protagonist Alfred Kropp vergeleken wordt met 'heroes' van het witte doek als James Bond en Indiana Jones. De openingszinnen zetten alvast de juiste toon: via een flashback vertelt hoofdpersonage Alfred Kropp dat hij de wereld van de ondergang redde, maar daarbij om het leven kwam. Na deze merkwaardige inleiding volgt een gedetailleerde beschrijving. Een zekere mr. Myers belooft oom Farrell, bij wie Alfred na de dood van z'n moeder woont, schatrijk te maken: Farrell hoeft 'enkel' een erfstuk van Myers (een geheimzinnig zwaard) uit het bureau van z'n baas, mr. Samson, te stelen. Hoewel Alfred het zaakje niet vertrouwt, besluit hij z'n oom toch te helpen. Maar het loopt natuurlijk anders dan gepland: Alfred en oom Farrell slagen in hun opzet, maar toch vermoordt Myers oom Farrell. Een inderhaast verschenen mr. Samson voorziet Alfred van een woordje uitleg: het gestolen zwaard blijkt Excalibur te zijn, het zwaard van koning Arthur. Als één van de twaalf afstammelingen van de ridders van de Ronde Tafel, probeert mr. Samson het zwaard uit handen van het Kwade te houden, want wie over het zwaard beschikt, is onoverwinnelijk. Na deze onthullingen vervalt het boek tot een banaal zwart-witverhaaltje. Alfred sluit zich aan bij de Goeden oftewel de 'ridders van de orde' om het zwaard terug te halen. Vervolgens krijgt de lezer bladzijdenlange achtervolgingen voorgeschoteld. Hoewel Yancey het relaas met een zekere vaart beschrijft en voorziet van pittige dialogen, wordt het boek een stuk minder aantrekkelijker. Het zwaard terughalen blijkt een hachelijke ondernemingen, waarbij maar liefst 11 van de 12 ridders sneuvelen. Maar ook de 'Goeden' zijn geen doetjes: ook zij folteren, moorden en verminken hun vijanden. Dit wordt door Bennacio, de twaalfde en laatste ridder, echter goedgepraat. Waarmee de vraag rijst hoe de zogenaamde 'goeden' zich dan wel van hun vijanden onderscheiden, en waar zij het recht vandaan halen voor hun gruweldaden. Yancey omzeilt deze heikele kwestie, waardoor de zwart-wittegenstelling nauwelijks onderbouwd wordt en ongeloofwaardig overkomt.

Door een ongelukkig toeval weet Alfred het zwaard te bemachtigen, waarna hij door mr. Myers wordt gedood, maar meteen terugkeert naar de wereld van de levenden. Het zwaard blijkt verdwenen, wat natuurlijk een wel erg makkelijke oplossing is. En met Alfred komt het -- niet geheel onverwacht -- ook wel goed. Na een erg spannend begin, zakt het boek na mr. Samsons onthullingen als een pudding in elkaar. Actie en spanning maken plaats voor wat saaie achtervolgingen en enkele nauwelijks doordachte bespiegelingen over goed en kwaad. Enkel de snippers informatie over de ridders van de Ronde Tafel zijn onderhoudend geschreven en leveren het magere verhaaltje een zekere meerwaarde. Zelfs als debuut weet Yanceys jeugdroman niet te overtuigen: Harry Potter heeft Yancey duidelijk goed gelezen, alleen vervangt hij de magisch-fantastische elementen door historische feiten uit het Arthur verhaal. [Jürgen Peeters] Verberg tekst

Op verzoek van het enige in leven zijnde familielid doet Alfred (15) mee aan een inbraak op zoek naar een kostbaar zwaard. Zonder dat hij begrijpt waarom, lukt het hem het zwaard uit zijn geheime en verborgen schuilplaats te halen. Nog voordat hij het aan zijn oom heeft kunnen overhandigen, wordt deze vermoord door diens opdrachtgever. Hierna zullen nog op verschillende plaatsen soortgelijke afrekeningen volgen, uiteindelijk leidend tot een weinig verrassende afloop. De schrijver heeft - ten onrechte - gemeend dat spanning en moord en doodslag hand in hand gaan. In het verhaal maakt Alfred kennis met de laatst overgebleven afstammeling van de ridders van koning Arthur. Langzamerhand dringt het tot Alfred door dat het zwaard ‘Excalibur’ het doelwit van de strijd is. Hij realiseert zich pas aan het eind van het verhaal (voor de lezer is dat vanaf het begin al duidelijk) dat hij de wettelijke erfgenaam van het zwaard is en de enige die in staat is het zijn historische bestemming te laten vinden. Deze mix van historie en actualiteit (ook op de omslag terug te zien) is het debuut als jeugdboekenauteur van een Amerikaanse, voormalige belastingconsulent. Vanaf ca. 12 jaar. Verberg tekst

De vijftienjarige Alfred is een beetje een eenzaat: zijn vader is met de noorderzon verdwenen nog voor hij geboren werd, zijn moeder is overleden aan kanker, en nu woont hij bij zijn oom Farell. Deze laatste heeft een baantje als portier bij een groot concern. Het belangrijkste doel in Alfreds leven is zo onopvallend mogelijk de middelbare school te overleven. Maar dan wordt oom Farell een miljoen dollar beloofd als hij een zwaard kan stelen dat in het kantoor van de directeur bewaard wordt, om dat dan terug te bezorgen aan de rechtmatige eigenaar. Hij verleidt Alfred ertoe hem hierbij helpen. Alfred vertrouwt het niet helemaal, maar doet toch mee. Dit is het begin van een wervelend avontuur, dat Alfred tot in de grot van Merlijn in Cornwall brengt. Het zwaard blijkt nl. Excalibur te zijn, het legendarische zwaard van Koning Arthur. Natuurlijk is de opdrachtgever de slechterik van dienst, die met behulp van het zwaard de wereldheerschappij voor ogen heeft. Op Alfreds jonge schouders rust de taak dit te verhinderen. Het komt een beetje traag op gang maar dan gaat allemaal razendsnel. Je rolt van het ene gevecht in het – vaak nog onwaarschijnlijkere – andere. Loyaliteit is een deugd die hoog in Alfreds vaandel geschreven staat. Voeg daarbij de legende van Excalibur, riddergevechten, waanzinnige achtervolgingsscènes met spectaculaire auto’s, een vleugje romantiek en de nodige humor, en je hebt een perfecte samenvatting van dit verhaal. Enige kennis van de Arthurverhalen is wel mooi meegenomen, maar niet noodzakelijk. De uitgeverij trekt de vergelijking met James Bond en Indiana Jones, mij doet het eerder denken aan Horowitz’ verhalen over Alex Reider, met dien verstande dat Horowitz dit genre tot in de puntjes beheerst. Liefhebbers van dit soort avonturenverhalen zullen hier ongetwijfeld van smullen, ik ben evenwel niet echt kapot van dit boek. Maar Warner Bros heeft de filmrechten al gekocht ; wordt dus ongetwijfeld vervolgd.

Verberg tekst