Het verhaal van Die boef komt er niet in! speelt zich van begin tot einde af op zowat een halfuur tijd en behalve helemaal op het eind is er slechts één personage. Vrij uitzonderlijk en gewaagd voor een boek voor prille lezers. Het begint wanneer Mik laat op de avond kort door mama wordt gewekt met de mededeling dat die even weg moet en dat papa nog even niet thuis is. Het was niet de bedoeling, maar als mama weg is, wordt Mik helemaal wakker: ze moet plassen, en komt voorlopig even niet meer in haar bed terecht. Want ze begint overal geluiden te horen en beeldt zich in dat er een boef rond het huis sluipt. Mik komt handen te kort om deuren en gordijnen te sluiten, ramen te barricaderen enzovoort. In haar verbeelding wordt het gordijn een spook, ze trekt haar ridderpak aan en neemt haar zwaard in de hand, het wordt steeds gekker. Hoewel? Het is te hopen dat de lezers snel begrijpen dat Mik enkel de regen en de wind hoort, en dat het papa is die ze wanhopig probeert buiten te sluiten (ze kegelt hem zelfs van het dak in de struiken door het raam te sluiten...), want anders is het voor minder stoere zieltjes toch wat beangstigend. De paginagrote tekeningen zijn wel lief, maar overwegend donker. Wie vlot leest, zal dit boek als het ware in één ademtocht lezen, om op het einde opgelucht adem te halen. Voor kinderen die wat meer moeite hebben met het lezen, zal de spanningsboog misschien wat te lang zijn. Toch vormt de technische eenvoud van de taal nergens een storende factor, en dat is wel eens anders.

Het is lovenswaardig dat men probeert om voor eerste leesboekjes voor wat meer verrassende thema's te kiezen, maar dit Bizonboek is toch ietwat vreemd uitgevallen. [Marleen Colpin] Verberg tekst

Mik ligt al in bed als haar moeder haar komt vertellen dat ze even naar oma gaat, maar dat pappa zo thuis komt. Als ze geluiden in huis hoort, komt Mik haar bed uit. Bang voor een boef, vergrendelt ze de voordeur. Boven hoort ze iets fladderen; zou er een spook zijn? In een andere kamer hoort ze iets tikken. Moedig gaat ze er steeds op af en treft haar maatregelen. Een hand voor het raam, een man in de dakgoot en Bob haar broertje die huilt; daar moet ze krasse maatregelen voor nemen. Ze pakt haar zwaard en helm en zet kasten voor de deuren. Dan gaat opnieuw de telefoon: het is mamma. Moedige Mik moet de deur weer ontgrendelen zodat pappa er in kan. Opgelucht vertelt Mik haar verhaal aan pappa. Nu kan ze weer naar bed, want wie wil er nu wakker zijn? Bij elk hoofdstuk vinden we een naïef realistische, bladzijdevullende illustratie uitgevoerd in zwart-, wit- en grijstinten. De tekst in groot lettertype en met duidelijke korte zinnen is omkaderd. Een spannend verhaal waarin kinderen in groep drie en vier zich wel kunnen verplaatsen (in het donker alleen thuis zijn, bang zijn maar ook moedig). Enige leesvaardigheid is wel een voorwaarde om dit boek individueel of in groepsverband te kunnen gebruiken. Vanaf ca. 7 jaar. Verberg tekst